بخش تعاون در کنار اقتصاد دولتی و اقتصاد خصوصی، یکی دیگر از ارکان اقتصاد کشور است؛ به عبارتی اقتصاد ایران از سه ضلع دولتی، خصوصی و تعاونی تشکیل شده است. در این بین با توجه به سیاستهای کوچک کردن دولتها در دنیا، کشورهای صاحب اقتصادهای پیشرو به دنبال واگذاری فعالیتها به بخش خصوصی و مردم هستند. در این بین بخش تعاونی و مشارکتهای مردمی سهم قابل توجهی در پیشرفت اقتصاد کشورهای صاحب نام دارد. یکی از کاستیهای اقتصاد ایران عدم زیرساختها و سیاستهای مناسب از سوی دولتمردان و به تبع آن عدم انگیزه مردم برای حضور در اقتصاد است که تحت عنوان «بخش تعاون» از آن یاد می شود.
کاهش هزینهها یکی از مهمترین مزیتهای بخش اقتصاد با رویکرد تعاون است. اگر امروز برای ایجاد هر شغل حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان اعتبار نیز است، برای اشتغالزایی در بخش تعاون ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان برای هر شغل هزینه برآورد می شود. در عین حال مشارکت مردم در اقتصاد در قالب تعاونی می تواند ضمن اشتغالزایی دست جمعی منجر به افزایش مشارکت عمومی و سطح اعتماد به نفس در یک جامعه شود.
در همین راستا و به منظور فرهنگ سازی توسعه بخش تعاون، در سلسه پروندههایی تحت عنوان
«معرفی بخش تعاون ایران» شرکتهای تعاونی در بخشهای مختلف اقتصاد معرفی می شوند که در این پروند جایگاه حمل و نقل در این رکن از اقتصاد مورد بررسی قرار گرفته است.
حمل و نقل یا جابجایی انسان و کالا از ابتدائی ترین نیازها و الزامات زندگی بشر است و امروزه این صنعت به عنوان یکی از شاخص های اصلی توسعه یافتگی جوامع بشری می رود. روند توسعه سیستم حمل و نقل نقش مهمی در ارتباطات جوامع بشری دارد به طوری که دستیابی به شبکه حمل و نقل پویا، ایمن و اقتصادی به عنوان یکی از معیارهای دستیابی به رفاه اجتماعی جامع امروزی محسوب می شود.
در همین راستا بخش تعاونی در این گرایش اقتصادی جایگاه ویژهای دارد و بخش مهمی از جابجایی مسافر و کالا از طریق شرکت های تعاونی انجام می شود.
تعاونیهای حمل و نقل با تنوع و تعداد زیاد و پراکندگی در سراسر کشور از نظر سرمایه گذاری، امکانات ترابری و نیروی انسانی بسیار توانمند بوده و تقریباً در همه گرایشها از توان و آمادگی لازم برای ایفا نقش موثر در این صنعت عظیم و فراگیر برخوردارند. اعضاء این تعاونی ها عموماً رانندگان و مالکین وسایط نقلیه هستند و خدمات مشترک امور حمل و نقل از طریق تعاونی ها انجام می شود